Tekst: Annemarie Broshuis
Muziek: Jan Roerdink
Aan de voet van de Kanonswal staat deze gemetselde bank, de Wilhelminabank. De bank is in 1938 geplaatst ter ere van het 40-jarig jubileum van koningin Wilhelmina als vorstin van het Koninkrijk der Nederlanden. Wandelaars die even willen uitrusten, hebben een prachtig uitzicht op de Grolse gracht en het eiland ‘De Halve maan’. Deze bank is vaak het speelterrein van kinderen, maar ook verliefde stelletjes maken er, vooral als het donker is, dankbaar gebruik van. Omdat de bank soms aan verval onderhevig was, kon het gebeuren dat gebruikers hun kleren er aan open haalden. Eenmaal thuis gekomen, met een flinke winkelhaak in de ‘bokse’, hadden veel jongelui toch wel een en ander uit te leggen.
Een mooi onderwerp voor de carnavalsschlager van 1982.
D’r zat ne spieker in de Wilhelminabank
D’r zat ne spieker in de Wilhelminabank
Au au au au au
Ne onwies groten spieker stok d’r oet ne plank
Au au au au au
’t was op ne kolden wintermorgen in de eerste klas
Dat Manus van de botterpeter slim an ’t huulen was
Zeg Manus, vroeg de meester, wat is d’r toch gebeurd?
En Manus snikk’n dat ‘te zien boksen had ‘escheurd.
Toon zong veur de eerste keer
De klas met völ plezeer:
Refrein
Toon worden Manus misdienaar dat ging ‘m vreeslijk good
’t zitten op ’n benksken zat ‘m toch al in zien blood
Maor op ne zondagmorgen, toon kreeg-e narigheid
D’r zat ne gloepens groten winkelhaok in zien habijt
Tot schrik van de pastoor
Zong heel de kark in koor:
Refrein
Op ’n slotbal van de dansles kreeg Manus brons met ster
Hee mos naar veuren kommen en i’j zagen al van ver
Ne helen groten scheure in zien ni’je blauwe pak
Waor onder in de rafels nog d’n groten spieker stak
Hee had ’t dan toch ‘ered
En heel City dat zong met:
Refrein
